De wielen van de bus gaan rond en rond, als de bus gaat rijden.

Het is een doodnormale ochtend. Mijn wekker een uur van tevoren gezet maar het is alsnog haasten op het eind. Ik check voor de zekerheid nog even mijn bustijd. 08.03, oké, let's go. Mijn bus gaat rechtstreeks naar Amersfoort CS en als ik de voordeur openzwaai is daar mijn bushalte. Hoe chill.

Maar dat is dan ook vaak het enige 'chille' aan met de bus naar school reizen. 

Het begint winter te worden, dus iedere ochtend sta ik in mijn uppie op de bus te wachten. Te koukleumen. Want hij is vrijwel nooit op tijd. En als ik dan instap en de buschauffeur begroet, razen mijn ogen door de bus, op zoek naar een lege plek. Snel haast ik me, waggelend (want de bus rijdt alweer), naar een lege (sta)plek. 

En iedere ochtend is daar weer diezelfde vrouw, diezelfde jongen en datzelfde meisje met die sprekende ogen.

Dezelfde vrouw die altijd op dat plekje voorin de bus gaat zitten met haar Kruidvat-tas en een gesprek begint met de chauffeur. Gesprekken als 'Wat een heisa hè, met die zwarte pieten. Je mag ze nu geeneens zwarte pieten meer noemen!' of 'Wat een weer vandaag!' Ik lach elke keer weer in mezelf om de reactie van de chauffeur. De ene gaat er echt op in, de ander rolt met zijn ogen, de ander blijft recht voor zich uit staren. Grinnik.

Diezelfde jongen die eruit ziet als een model, een popster. Aan de zijkant zijn haar geschoren en bovenop een bos haar in de vorm van een kuif. Knappe kop, beetje getint. En iedere ochtend wordt mijn aandacht toch weer naar hem getrokken. Hij ziet er misschien stoer uit, maar ik denk dat daar veel meer achter zit. Hij straalt rust uit.

Datzelfde meisje met die sprekende ogen. Een moslima- meisje. Gesluierd in het zwart maar haar ogen spreken. 

Je kan de bus saai vinden, druk, maar ik had zonder deze bus mijn inspiratie voor een blog niet gehad. Niet alleen voor een blog, maar ook voor de rest van de dag.
Vaak klaag ik over de drukte in de bus, over de chauffeur die weer eens te langzaam reed, maar toch geniet ik van ieder persoon die de bus instapt.

"Complaining not only ruins everybody else's day, it ruins the complainer's day, too. The more we complain, the more unhappy we get." 


Tot volgende week! 

               x Fleur