Voordat je weg klikt, wil ik je vragen om dat nog even uit te stellen. Ik denk dat deze blog dichter bij je staat dan je misschien denkt. En juist daarom wil ik je vragen om niet weg te klikken.
Het begon bij de documentaire 'Beschadigd' van Jessica Villerius. Ik wist dat Jessica bijzondere documentaires maakte; over anorexia, over eerwraak en nu ook over zelfmutilatie. Zelfbeschadiging. Snijden, branden, slaan, schoppen. Ik weet niet wat het is, maar ik interesseer me ontzettend in mensen. In mensen met (moeilijke) problemen. Dus leek mij deze documentaire super bijzonder. En dat was het ook.
1 op de 4 mensen tussen de 12 en 19 jaar, heeft zichzelf weleens beschadigd. Wauw. Daar schrok ik van. Best wel heel erg eigenlijk. Dus als ik in een groep van 12 man zit, zijn daar sowieso 3 mensen die zichzelf pijn doen. Dat is toch best wel even heftig. Achter dat snijden zit natuurlijk veel meer dan die littekens, veel meer dan wat wij zien. Wij zien alleen de littekens en denken: wat is dat wat je doet? Doe niet zo eng. Tenminste, ik kan me voorstellen dat je dat denkt.
Achter het snijden zit een heel verhaal. Veel mensen hebben trauma's, zijn daar niet overheen gekomen. Vrijwel iedereen heeft een slecht of laag zelfbeeld. En soms, soms is dat zo erg, dat diegene die emotionele pijn niet meer wil voelen. En wat doe je dan? Snijden. Krabben. Branden.
Waarom doen mensen zichzelf dan zo'n pijn? Waarom doe je jezelf überhaupt pijn? Zet gewoon die negatieve gedachten uit je hoofd, ga gezellige dingen doen en klaar. Opgelost. Maar zo makkelijk is het niet jammer genoeg. Tijdens de documentaire werden er redenen gegeven voor het snijden:
- 'omdat ik de spanning niet aankan'
- 'om de oorlog in mijn hoofd te stoppen'
- 'omdat ik me eenzaam voel'
- 'omdat ik de pijn vanbinnen wil stoppen'
Van de pijn in je hart, naar de fysieke pijn. Om zo maar niets te kunnen voelen.
Ik zag dit filmpje en het raakte me diep. 'Niemand weet dat ik .. veel zelfhaat heb, liever iemand anders zou willen zijn.' Het liefste zou ik een knuffel willen geven en vertellen dat het goed komt. Dat ze waardevol zijn. Stop met staren.
Ik begin deze serie omdat ik van die taboe af wil. Die taboe is nergens voor nodig. Schaamte is een gevoel wat er niet hoeft te zijn. Erover praten is de oplossing denk ik. Uit eigen ervaring kan ik zeggen: 'Erover zwijgen doet meer pijn dan woorden'.
Dankjewel.
- Dit is deel 1 van mijn serie 'Beschadigd'
